کد مطلب:31896 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:67

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خداوند بعضي از انسانها را ناقص مي آفريند؟ مگر آنها چه گناهي كردند كه بايد چنين باشند؟

اختلاف در آفرينش انسانها از حيث زشتي و زيبايي و كامل بودن جسم و نقص آن و ساير عوارض از قبيل فقر و ثروت، صحت و سلامت، براي هر يك حكمتهايي است كه به بعضي از آنها اشاره مي شود.

1.يعرف الأشياء بأضدادها. نعمتها بضدّشان شناخته مي شوند. اگر زشتي نباشد كجا جمال و زيبايي ظاهر مي گردد، اگر نقص عضو نباشد، كامل بودن بدن شناخته نمي شود.

2. براي اظهار قدرت و اينكه حق تعالي شناخته شود، به اين كه بر همه چيز تواناست، و در بعضي از موارد براي اظهار و صفت لطف و قهر است.

3. بعضي از افراد بشر، صلاحشان درزشتي يا كوري يا مثلاً فقر و مرض و غير اينهاست، كه اگر حكمت آن را متوجه مي شدند آنچه خداوند قرار داده انتخاب مي نمودند.

روايت است كه روزي يكي از انبياء الهي از كنار رود آبي مي گذشت، عده اي بچه را ديد كه در بين آنها بچة كوري بود و او را اذيّت مي كردند، و گاهي او را زير آب مي نمودند، آن پيغمبر الهي متأثر شد و دعا كرد كه خداوند او را بينا كند. دعاي آن پيامبر مستجاب شد و آن بچه بينا شد، به محض اينكه آن كودك بينايي خود را به دست آورد شروع به اذيّت وآزار بچه ها نمود، آنها را مي گرفت و زير آب مي كرد و نمي گذاشت بيرون بيايند تا خفه شوند، و چند بچه را به اين صورت كشت. آن پيغمبر الهي بعد از مشاهدة اين صحنه عرض كرد : خدايا تو بهتر مي داني، او را به حالت اوليه برگردان.

4. اختلافات جسماني بين انسانها براي اهل ايمان، رسيدن آنها به سعادت و شقاوت است، زيرا آنها كه مبتلا هستند و صبر ميكنند و تسليم هستند از مقامات صابرين بهره مند مي شوند، و آنها كه سالمند به شكر كردن و اداء تكاليف الهي امتحان مي شوند. شكي نيست كه اين نقصها و بيماريها تماماً به احسن وجه تلافي خواهد شد، زيرا يكي از اسماء الهي جبّار است، يعني جبران كننده و در علم كلام ثابت گرديده كه بر خداوند تبارك و تعالي است كه در مقابل آلام وشدائد و مصائب و محروميتها عوض، مرحمت فرمايد، بمقداري كه بنده راضي شود. در جلد يازدهم بحار آمده است كه جناب ابوبصير كه بينايي خود را از دست داده بود به حضور امام باقر? وارد شد و عرض كرد : شما مي تواني مرده را زنده كنيد و ابرص (نوعي بيماري) را شفا دهيد. امام فرمودند :



بلي. باذن ا...، و منظور ابوبصير اين بود كه آن حضرت چشم او را به حالت اول خود برگرداند. حضرت فرمودند : نزديك بيا. پس دست مبارك خود را بر چشم او كشيدند و او بينا شد و عرض كرد : همه چيز را مي بينم؛ حضرت فرمودند : آيا دوست مي داري با چشم باشي و براي تو باشد آنچه براي خلق از منافع است و بر تو باشد آنچه بر خلق است از مضار و شدائد در قيامت يا اينكه برگردي به حالت كوري كه قبل داشتي تا بهشت بدون حساب نصيب تو شود؟ عرض كرد : همان كوري را اختيار نمودم. پس حضرت او را به حالت اوليه برگرداندند. از اين حديث استفاده مي شود كه در عوض زحمت كوري در دنيا از مشقت موقف حساب در روز جزا در امان خواهد بود.